Andrée Weschler i Yingmei Duan. Sztuka każdej z nich jest osobna i wyrazista, jednak są między nimi punty zbiegu. Posługują się różnymi mediami, tworzą instalacje, wideo, rysunki, performances. Badają obszary związane z religią, moralnością, filozofią. Yingmei Duan koncentruje się na takich zagadnieniach jak piękno, brzydota, seksualność, wiek; Andrée Weschler zgłębia pojęcia związane z czarnym kolorem i stanami ludzkiego ducha, jej performances są także próbą manifestacji różnic cielesnych – sięga do obszaru antropologii i seksualności. Sztuka Weschler i Duan jest w dużej mierze oparta na ciele jako nośniku znaczeń i narzędziu do odkrywania sensów. Artystki badają role, jakie spełnia ciało i sposób, w jaki jest prezentowane. Wykorzystują je, aby zbadać granice dopuszczalnych konstrukcji społecznych. Jest także kilka elementów, które łączą aktywność jednej i drugiej artystki.
Kobiecość - ujarzmiana, kulturowo naznaczona.
Biel - jako synonim niewinności, groteskowej elegancji, snu
Marzenie i rzeczywistość - u Duan jako przyczyna i skutek, u Weschler jako odwieczna dychotomia.


Andrée Weschler urodziła się w 1963 roku w Alzacji – północno-wschodnim regionie Francji sąsiadującym z Niemcami. Od kilkunastu lat mieszka i pracuje w Azji. Kształciła się w zakresie sztuk wizualnych w L'Ecole Nationale des Beaux-Arts w Paryżu, w Akademii Sztuk Pięknych Nanyang w Singapurze, studiowała również na Uniwersytecie Technologicznym Curtin w Australii. Pracuje w obszarze różnych mediów – jest artystką performance, łączy rysunek, instalację, wideo, fotografię i dźwięk.

Weschler pokazuje w jaki sposób normy społeczne krępują pierwotne instynkty, regulują zachowania w przestrzeni publicznej. Przedstawia tę część człowieczeństwa, która została wyparta i zamknięta w sferze prywatnej, oddzielnej i jednocześnie wspólnej dla wszystkich, stała się rodzajem sekretu, który każdy nosi. Balansuje na granicy tego, co jest uznane za normalne a tego, co jest odchyleniem od normy. W wideo performances The Little Red Riding Hood (Czerwony kapturek) i Domesticated in her Animality (Udomowiona zwierzęcość) pokazywała, w jaki sposób akt konstruowania piękna przekracza dopuszczalne granice reprezentacji. Realizuje projekty w przestrzeni publicznej, takie jak Between the Hair and the Stone (Tokio, 2000). Była to projekcja wyświetlana z galerii na ścianę budynku na ulicy Ginza (słynna ulica najbardziej ekskluzywnych sklepów w Tokio).

Artystka buduje silny kontrast pomiędzy tym, co społecznie akceptowalne a tym, co pierwotne i wyretuszowane przez popkulturę. Nawiązuje do antropologii. Mówi, iż próba wymazania zwierzęcych cech w postaci włosów na ciele kończy się fiaskiem, gdyż one zawsze wracają. W Hairy Virgin (Owłosiona dziewica) punktem wyjścia dla jej działania stała się XVI-wieczna ilustracja Pierre’a Boitsuau przedstawiająca całkowicie owłosioną kobietę. Artystka ubrana w cielisty kostium pokryty włosami spacerowała ulicami miasta. Projekt pierwszy raz odbył się w Seulu w 2003, potem w Singapurze, trzy lata temu miał miejsce w Tokio. Artystka planuje zrealizować go także w Paryżu, skąd pochodzi oryginalny rysunek. W 2009 zrealizowała pracę w ramach lubelskiego festiwalu sztuki w przestrzeni publicznej Open City. The choir (Chór) pojawił się na billboardach i w postaci akcji plakatowej.


Yingmei Duan urodziła się w Chinach. Należała do grupy artystów performance Beijing East Village, niezwykle aktywnej w latach 90. w Pekinie. W 1995 roku Yingmei uczestniczyła w klasycznym dla współczesnej sztuki chińskiej performance To add one meter to an anonymous mountain/ Dodać jeden metr do anonimowej góry. Artystka ukończyła Wyższą Szkołę Sztuk Pięknych w Brunszwiku (HBK Braunschweig), gdzie studiowała pod kierunkiem Mariny Abramović. Współpracowała z Christophem Schlingensiefem, niemieckim reżyserem filmowym, autorem filmów awangardowych. Yingmei Duan pracuje w obszarze performance, instalacji i rysunku. Jest wnikliwym obserwatorem rzeczywistości, traktuje performance zarówno jako sytuacyjny eksperyment jak i pogłębioną refleksję nad kondycją ludzką. Interesują ją różne aspekty ludzkiej natury takie jak piękno, brzydota, seksualność, wiek - kilkakrotnie brała udział w sympozjum PathEsth (PathologischeEsthetica/ Estetyka patologiczna), poruszającym problem współczesnych konwencji piękna. Artystka czerpie z własnych doświadczeń, punktem wyjścia do tworzenia performance, wideo i instalacji są dla niej wspomnienia, marzenia i tęsknoty. Sztuka Yingmei Duan wychodzi w przestrzeń społeczną, artystka często doprowadza do interakcji z publicznością. Od czerwca 2010 współpracuje także z hospicjum dziecięcym Bluebell w Anglii, w swoich projektach dla dzieci łączy malarstwo i baśnie.